Bir yıl daha geçti ömrümün eşiğinden,
İçimde sessiz bir sızı…
Doğum günüm bugün, ama bu yıl bir başka duyguluyum
Bir yüzünde kutlama, öte yüzünde veda var,
Sanki bir madalyon gibi yüreğim
Hafif hüzünlerle dolu,
Garip bir burukluk bu
Her keresinde anılar, düş kırıklıkları, yaşanmışlıklar
Bıkmadan, usanmadan bana kılı kırk yardırmış yıllar.

Aynı günde iki sessiz veda var kaderle:
Biri ömrüme çizik,
Biri işime mühür misali.
İkisi de ince bir sızı, ama aynı yerde bir umut var
Yeni başlangıçların ihtimali.
Kırk yıl boyunca sevgiyle dokuduğum meslek
Şimdi bana gurur ve tatlı bir sızı bırakıyor
Beni yarına taşıyacak.

Kırk yılın izleri duruyor avuçlarımda,
Ne bir serzeniş var, ne de vazgeçiş.
Sevdayla örülmüş işim, bir ömrün yanında…
Şimdi dinlenme vakti,
Hak edilmiş bir yarına geldin diyor yüreğim.
Her sabah, her insan, her telaşın hatırası
İçimde sıcak bir ışık gibi yanıyor hâlâ.

Gözlerimi kapatınca, ilk gün çıkıyor karşıma,
Sanki dünmüş gibi… tertemiz bir sayfa.
Herkes istediği gibi okumakta elbette özgür
Kırk yılın her adımı, her nefesi, her sabahı
İçimde bir film gibi akıyor hâlâ.
O ilk günün heyecanı, küçük korkuları.
Şimdi bana gülümseme ve minnet bırakıyor.

İlk gün kırık bir koltuk düşürdü beni yere,
Utancım pembe bir gül gibi yandı yüzümde.
Ama kalktım, o küçük düşüş,
Kırk yıllık yolculuğumun ilk adımıymış meğer.
Şimdi o an, düşüşten çok,
Kalkmanın değerini anlatıyor zaman
Aslında düşmeye hakkın yok demiş kaderim.

Düştüğüm o ilk gün, şimdi gülüşüme konuk,
Zaman acıyı alıp, geriye sıcaklık bırakırmış
Her başlangıç biraz sendelemiş de olur,
Asıl mesele, kalkıp güne yeniden ısınmaktır.
Kırk yılın ardından, bugün hem doğum günüm hem emeklilik…
Ama içimdeki tebessüm,
Her şeye rağmen sarsılmaz bir ışık
Sizlerle paylaştığım kadar parlak
Can alıcı, kırılgan.
Nice anılar kazınacak belleklere
Dilerim güzellikler kalır bende geriye
Ve dostlarım vardır
buralardan bir Leyla İnan geçti diyerek yad edecek.

Leyla İnan
(İstanbul - 19.11.2025 - 01.11.2025)