Bir sabah uyanırsın, dünya suskun,
Bakarsın ki lal olmuş tüm diller
Aynadaki yüz yorgun, kalpler yorgun.
Ne çayın tadı kalmış, ne güneşin ışıltısı,
Sanki hayat durmuş, eksik bir yanı
Bu kadarcık şeyler de pert ediyor insanı.

Soluklar ağır, adımlar ürkek,
Her nefes bir dua, her an emek.
Yasaklanmış gibi yüzlere gülümsemek
Bedenin taşımaz bazen, ruhun çöker,
İçindeki umut bile sessizce döner
Harcamaya başlar hoyratça tüm zamanı.

Beyaz duvarlar, soğuk odalar,
Anlatılamaz, tanımlanamaz bu girdap
Gözlerinde yaş, dilinde dualar.
Bir yabancı gibi tanırsın kendini,
Sağlık gidince fark edersin her şeyin değerini
Bir düşe sığınır, sahiplenirsin ummanı
Yasaklanmıştır yanı başındaki sevda limanı.

Ama bak! Her fırtına diner bir gün,
Güneş doğar yine, yavaşça süzülür hüznün.
Bir doktorun tebessümü umut olur,
Bir dostun eli, en güzel ilaç olur
Kanayana dokunur bir bakış
Tanırsın aşk denilen o büyük fırtınayı.

Zor günler geçer, izler kalsa da,
Yeniden çiçek açar kalbin yarasında.
Bir yudum nefesle başlar her şey,
Unutma: Umut, en şifalı hediye
Ancak o bitirir dilindeki amanı
Haydi duy sesimi be sevgili
Bak güneş çağıyor pencereden
Şimdi sevda zamanı
Şimdi sevda zamanı.

Leyla İnan
(İstanbul - 09.09.2025 - 23.10)