​
Ay, o ladesi unuttu:
Tende geceyi aşan ince bir sızı.
Topuk izi, martının tavana küs elidir.
Göz çekerken silüeti, biçim tel tel çözülür.
Kesik, buzun dilinde kanar
camda karanfil iniltisi.



​
Boşluk, merdivenden inen hırıltı.
Rolüne kıl ilişir
mum titrek kalır.
Tufanın sırtı baharatla ıslanır.
Hiçbir saat bu lekeyi yüzümde sarsmakta.


​
Dar bir aralıktan çoğalır gümüş ışık.
Kanayan kum, mühürlü bir ayetin kitapta gizi.


​
Mor tülde soyut yüzey, soyunmuş bir keder.
Takanın nazlı girdapında çırılçıplak ten.
Dalga yumak yumak ses bırakır kulağa,
Kahverengi sakalda özlemin kavgası birikir.



​
Üzümün hasreti biraz daha sızar arada.
Eğer savaş artık yarınsa, durakta bekle.
Perde bir zerre,
şehir lambalarla telaş.
Çölde bir damla
salgın kadar taze.

​
Ve elbette, bak...
mutlaka beyaz tende başlar hiçbir iz



....