Gırtlağımıza dayadılar kör bıçakları;
ya susar sızarsın,meyhane duvarı dibinde
ya da atar damarını indirir;akıtırız kanını dereler gibi
dayadılar açlık kulvarını,ayaklarımızın dibine
ya koşarsınız;omuz baş üstüne,marş marş
postal postal ordulaşırsınız dediler
kepçesiz,çatalsız,dal taşal
ya da,kaldırdığınız kazanın kütüğü olursunuz
evrensel yangın yerinde
hoşafın yağını kestiler
çarığın uçkurunu biçtiler
ulusun kanını içtiler
açlık çukurları açıldı,boğaz köprüsüne

öğretmediler tuzu kurular,açıkınca ne yapılır
sadakayı resmettiler
cami kapılarına muhafız diktiler
kepçelediler,haramı,helal olsun dediler!
milyonla el ayak
yürüyüş koluna eklendi

ilk mermi atışı.ilk korku sidiği
ilk onurlu duruştu,emeğin;soyguna son deyişi
ilk geceki gibi,sıcaktı,sevgilinin dudağı
sevdayla sınanmış,al aldı yanaklarındaki benler
gerisi gelir dedi;demirci Kawanın torunları
bu örs,bu çekiçe dayanmaz erir...
bu zulüm,bu ecelsiz ölüm
bu yaşamağa değer güzelleme,türküleşir
sağır kulakları delerde geçer
yeterki sen,nefesiyle oynama,dilli düdüğün
bir beste de benden kat
peşrevi dökülür ardı sıra,budanan çiğerlerin
istenirse yeniden yaratırız,küllenmişliklerimizle
küllenmişlik,küllenmesin
artık yeter
dedi kanguru faresi
aldı eline didgeridoo’yu
ve
üfledi,bakar körler üstüne

Volkan Kemal
Bu öyküsel düttürü, hak ve emek mücadelesine soyunan, susturulmuş baldırı çıplaklara adaklanmıştır. Öykümüzde onların yeri baş göz üstüne