/fuzûlî rind ü şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı/

fuzûlî

gün ağarmadan
ölümlüler geçecek
ilahi bir komedyanın girizgahında
sokak düşkünü ayıplar
paçavrası yırtık bir namus içinde
ahlak peydahlayacaklar
değil mi ki ar sadece iki harf
birinde adın yazacak
diğerinde intihar
ki
kalemi de tutan tanrının elidir
kulun söylediği sadece gazel

kovan içine sıkışmış
mutlak aşk
itaat ettikçe ruhun gizemine
tetik sadece elçidir
parmak kıymet bilenin
ne müthiş ikilidir
ki
kederi de yazan tanrının kaderidir
meleklerin söylediği sadece gazel

ölüm aynadır
suretin aslına
yansıtır sevenin ah’larına
kamaşınca yansıyan
göçüp gidendir aslında
kalan yalnızlıktır
hasretle koyun koyuna
gök kubbede neyin nesi
göz kapağıdır sema uykuya
kapandıkça aşk’a kapılar
kalbi kırıkları araf karşılar
ki
aşk’ı da yakan tanrının sesidir
kalpsizlerin söylediği sadece gazel…