Seni ilk gördüğümde hatırlıyorum:
Toprak yeni uyanıyordu.
Bahara hazırlanıyordu dünya,
yeni bir aşka doğru.

Bademler çiçek açmıştı,
kediler damlardan süzülüyordu.
Dünya başkaydı senin gözlerinde
ve hayaller gerçek—
kendim kadar gerçek.
Ya da ben, gerçek olduklarını sandım.

Yokluğunda uyuyamadım.
Kokun, nefesin,
hatta içtiğin tütünün dumanı bile hep aklımda.

Soğuk odamda yapayalnızım;
yüreğim dağ gibi—
zirvesi buz, içi ateş.
Bir kibrit çaksan yanacağım.

Her gece sana firar ediyorum.

Sana olan hasretim, yetim bir çocuk gibi büyüyor.
Güvercinlere yem atarken yüreğim
kaldırım taşlarının arasında seni arıyor.
Yokluğuna alışmakla günler tükeniyor.
Sensizlik çıldırtacak kadar acımasız.
Biliyorum, dağlar bile dayanmaz.

Sararmış resmine bakınca “of” çekiyorum;
ah desem, ölürüm.
Senli anılara sarılırken peri hayalleri kuruyorum.
Gülüşünü sakladığım yârim,
bu gece uykularım yine sana firarda.
_________________________________________
“Yaşanmışlıkları yazmak” - Ziyneti İ. Şiirleri