Mavi gecelerde buluştuk,
Ne zincir vardı aramızda,
ne de zamanın ağırlığı…
Sadece sen, ben
ve gökyüzünün kucağında
serbestçe atan iki kalp.

Gökyüzü sırdaşımız,
Yıldızlar şahit…
Sessizliğin içinde kalbinin sesini duydum,
Ve senin yanında, dünya koca bir huzura dönüştü.

Mavi gecelerde buluştuk,
özgür bıraktık ruhlarımızı,
bakışlarımız gülümsüyordu
kusursuz mavisinde gökyüzünün.

O an dünya sustu,
yalnızca biz konuştuk
sessizliğin dilinde…
Ve aşk, sonsuzluğa dokundu.

Mavi kelimeler birikti
dudaklarımızın ucunda,
her biri bir sırdı,
her biri bir öpücüğün yankısı…

Rüzgâr saçlarını okşarken
ben kalbini dinledim,
kalbinin ritmi bana
ömür boyu sürecek bir şarkı söyledi.

O an anladım:
biz gökyüzüne yazılmıştık,
ve yıldızlar bile bize
imrenerek baktı.

Gece ilerledikçe
ay ışığı kollarımıza dolandı,
sanki zaman durdu
ve biz sonsuzluğun kapısından geçtik.

Gözlerinde saklıydı
tüm mavi evren,
ben baktıkça büyüdü,
ben sevdikçe çoğaldı…

Bir büyü gibiydi o an,
görünmez iplerle bağlandı ruhlarımız,
ne mesafe vardı, ne korku,
sadece biz,
ve kalplerimizin sessiz yemini.
_________________________________________
“Yaşanmışlıkları yazmak” - Ziyneti İ. Şiirleri