Yapraklar sararıp düşerken sessizce
Rüzgar fısıldıyor adını, usulca
Elimde bir fincan çay
Soğuyor.
Sen yokken
her şey eksik,
her şey yarım .

Yıllar geçip gitti.
Güneşli günler,
yağmurlu geceler
El ele yürüdük şu sokaklarda.
Şimdi aynı yol,
aynı kaldırım
Lakin ,silinmiş ayak izlerin

Ne kadar uzun geldi
Birkaç hafta…
Karanlık telefonumun ekranı
Sesini duymadığım her saniye
yaprak yaprak düşüyor
bir daha
bir daha
geçmiyor saatler.

Sonbahar bu,
biliyorum
Her şey geçer,
her şey unutulur.
Seni unutmak mümkün mü ?
İçimdeki şu soğuk rüzgar,
üşütüyor beni.
Üşüyorum.

Hatırlıyor musun?
Hani o bankta oturmuştuk
Sen başını omzuma koymuştun
Yapraklar üstümüze yağmıştı
Yağmurla beraber.
Şimdi o bank boş,
Ben sensizim

Gel…
Kış gelmeden gel
Ne olursun tez gel
Sarıl bana
kollarını açıp
Bütün sonbaharları unuturum
o vakit .
Nefesin yeter
Sıcaklığın yeter
Yeniden bahar gelir,
Yüreğime…

Hala
Yapraklar düşmeye devam ediyor
Sen benim içimdesin
Adın aklımda
Dudaklarımda senden bir şarkı
Hâlâ canlı
Hâlâ seni sayıklıyorum .

redfer