hani bir fikre kapılırsın belli belirsiz
bir ekmek alırsın
kokusu bir açlığı kızdırır bir yerlerde
bir yoksul vardır hemen köşede
ekmeğin elde taşınması bile burkar içini
anlayamazsın

hani bir akşam lamba yakarsın salonunda
birileri geçer camın önünden
sokağa sızan ışıkta
tüm özlemini besler büyütür
hissedemezsin

her gece vakti
kah sinede irili ufaklı boşluklar
kah içte ki iniş ve çıkışlar
biraz keyifsiz
birazdan melankolik
dilinin ucunda bir türkü
yaşlı bir denizin dalgaları gibi
değiştiremezsin

her sorunun uğultusunda soğur beynin
sisli sorgulara tutulursun
müphemler sıralanır ruhunun kıvrımlarında
yaşanmışlıklar dizesinin her basamağında
aklın ve kalbinin öfkesi ayyuka çıkar
her nefes bir acıya
her kalp sızısı bir sancıya dönüşür
anlayamazsın

efkarın dumanıyla yüreğin islenirken
parktaki salıncakları rüzgarın sallandırdığı bir gecede
kapıların pas tutmaya aç kalmış kilitleri
tanıdık hecelerle gıcırdar
aynı ışık kırılmalarını seyreder ay
içinde öyle bir ateş topu
dolu dizgin yol alırken
atılan her adım bir başka firar
varılan her sonuç bir başka fiyasko
birazdan patlar tufanlar
kaçınamazsın

en uzak noktasına düşersin zamanın
enlem ve boylamın hiç kalacak o sınırsız duvarı
korkulu rüyalarında
milyonlarca yıldız dökülür gökyüzünden
yıldızlar kayar alelacele
gökten kıvılcımlar fışkırır
koşarsın zehirli dumanlı ateşlere
ağlayamazsın

saçların itinayla beyazlar mesela
her fotoğrafta alnın kırışmış
geçmişinden bir şeyleri yansıtır
ışıltılar karşılar seni her gün
tıpkı dağ başında ki zambaklar misali
üşürsün
ısınamazsın

böyledir hayat
döngüsüyle umuduyla duasıyla böyle
böyle başlar
böyle tükenir
tüm yüklerden azat olmanın son deminde
uçmaya yüz tutunca
yaşam denilen şey
yavaş yavaş bir yerlere akar
kaybolur gider
farkına varamazsın

ve nice sözler zihninden gelip geçer
akşam olur gün batar
sabah olur şafak doğar
dönüşü olmayan bu yolda
bir alem
bir insan
bir de sen olamazsın

redfer