Toprağa düşen her can, bir duanın yankısı
Gökten inen her rahmet, bir ulusun ırkı.
Secdeyle yoğrulmuş bu milletin alnı,
Her nefesi besmele, her adımı anlamlı.

Bir dua yükselirken Hira’nın sessizliğinden,
Bir ulus doğuyordu Tanrı Dağı’nın dizinden.
Rüzgârında töre var, dilinde kelime-i şehâdet
Bir yanıyla alperen, bir yanıyla ibadet.

Yüreğinde iman var, elinde kılıç kadar
Adaletle parlar o, zulme karşı ne kadar.
Türk’ün alnı secdede, gözü ufuk çizgisinde,
Dua olur her niyaz, hilâl göğsün izinde.

Bozkırın ortasında bir nûr parlar yavaşça,
O nûrla yoğrulmuştur her oba, her parça.
Ne Tanrı Dağı unutur ne Hira susar o an,
İkisi de şahittir bu millete her zaman.

Asena’dan doğmuşuz, Kur’an’la büyümüşüz,
Hem göğe hem gönüle iki mîras yüklemişiz.
Bir elinde dua var, bir elinde yemin
Bir yüzünde tevazu, bir yüzünde temkin.

Savaşta Alpagutuz, barışta Yunus
Ne sertliğimizden kork,
Ne merhametimizden giyin.

Bizde yürek vatanla, inançla birlikte atar,
Her kelâmda diriliş, her nefeste bahar.

Selçuklu’dan taşınan, Osmanlı’nın duâsı,
Cumhuriyetle büyüyen aynı Türk sevdası.
Bir dua olduk biz, gök kubbede yankılanan
Bir ulus olduk biz, tarihte ad bırakılan.

Ey hilâl, ey gök kubbe, şahidim ol bu gece,
Bir dua fısıldarım her doğan güneşin ece.
Ne bu vatan susar ne bu iman eğilir,
Bir dua, bir ulus, sonsuza dek dirilir.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(2 Kasım 2025)