Siz bakmayın benim yalnız olduğuma
Bir zamanlar ne de kalabalıktı etrafım
Küçük büyük eş dost ses verirdi ara sıra
Konuşmalarla hiç üşümezdi ocağım
Her zaman böyle olacak sandım
Sessizlikle vukuu bulacak yaşlılığım


Siz bakmayın benim suskun olduğuma
Yıllarca ben yangında kül bırakmadım
Bitmek bilmeyen cevaplarım hazırlıklıydı sorulara
Cümlemin son bulmasıydı en büyük kaygım
Şimdi sadece dinliyorum haykırsa da sabrım
Cevabı hak edecek biri çıkar umarım


Siz bakmayın benim aşksız olduğuma
Öyle yalan ki bu zamanlar aşk içinde şaşkınlığım
Her şeye rağmen sevdalar bıraktı yerini çıkarlara
Eskiden kalan heyecanla yetiniyor duygularım
Kalan ömre son bir aşkı sığdırma telaşındayım
Acele edişim bundandır eksilmekte yıllarım


Siz bakmayın benim gamsız olduğuma
Vurdumduymaz gariplikle kamburlaştı acılarım
Dalından düşecek yaprak şimdi canlı da olsa
Toprakla buluşmadan bırakın keyfini çıkarayım
Nasırlaşan kalbimden akmaz oldu gözyaşım
Aldırmayın siz bana başladığım noktadayım


Özden HORAN