BU AYRILIK NEDEN OLDU

Bu ayrılık neden oldu,
Var olduğumdan beri sordum.
Sordum kendime, bir bilene,
Olmadı, cevap veren.

Yangın hep sol yanımı sardı,
Ama bu ayrılık neden?
Sözler yazıldı hep ayrılığa,
Kimi, “ölümden beter,” dedi,
Kimi, “seviyorum ama yeter,” dedi.
Ayrılık neden, neden dedi.

Kimi, diken batarken “yokum,” dedi,
Kimi, yolun başından geri döndü.
Kimi, “yandıkça yok mu?” dedi,
Ama hep bu ayrılık neden dedi.

Nice âşık sanan âşıklar küstü,
Nice “Leyla” diyenler başkasına koştu.
Kimi Mecnunlar gönülden konuştu ama sustu,
Kimi de ateşle yandı, coştu —
Ve yine dedi: “Bu ayrılık neden?”

Beceremedik sevmeyi,
Sevdik sandık — sen olamadık.
“Ben”le “Sen” de olmaz aslında ayrılık;
Bir olmayı becersek,
Mecnunluğu bilsek,
Hem Aslı hep Aslı,
Hep Bir olurduk...

Ama görünüşte ayrılık —
Oysa ayrılık, Bir’lik.