Sonsuzu, uzağı yakın eden gönül,
Seni ne kadar tanıdım?

Virgülle kendisini açan cümle
Noktayla biterken,
Sonsuza kaç virgül açtın?

Nefsiyle gezen dünya!
Unuttun galiba içindeki beni.

İnsan kendisine,
Çevresindekilere ne kadar yabancı kalabilir?

Sevgisizlikten doğan diken
Kaç kişiyi öldürür?

Aynaya baktın da yanlış suret gördün,
Görünen sen olsan da yabancı kaldın kendine.

Hırslarıyla yol alan,
Sonu olan suretten yolcu!

Düşünmez misin hiç:
Hangi putperest putlarını kefenledi?
Hangi putperest idol olup sonsuz sürdü?

Sevgide kalan gönül —
Lale, gül, nergis açtı.

Aşkı bulan âşık kendisine kaçtı,
Gönül ile muhabbet çiçekleri açtı.

Bilinmeyen bilgesinden kaçamadı,
Zahir, bâtın bir vücut —
Yanlış ilmek atamadı.

Bilgisiyle övünenler aşkı görüp kaçtı,

Ey gönül,
Beni bana bırakma,
Hırslarıma bulama.

Üç günlük dünyamda
Öldür beni, bunaltma.

Susma bir an bile,
Yol göster bana.
Aşkı isteyene aşk, gönül kaçtı.