0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
33
Okunma
Taş duvar ararsın, Kâbe’dir diye,
Oysa Hak sevgisi gönülde yatar.
Bu sırrı bilenler erer mâ’nâya,
Yâri ziyaret bil ki, gerçek Hac’dır.
Ne tavaf gerekir, ne yorulmak hiç,
Ne Safa, Merve’de koşmaya gerek.
Yârin cemâli ki, gözüne bir geç,
O vuslat anıdır, kalbe direk.
Senin özündedir Arş-ı Âlâ’nın nûru,
Dışarıda arama, çöllerde kalma.
Kendini bilenin tükenmez zoru,
Yârin kapısıdır, gerçeği anla.
Aşk ile yananın fermanı yoktur,
Onun gönül evi, yârin durağı.
Mekke’ye gitse de, yolu uzaktır,
Yârin sîmasıdır imanın bağı.
TURHAL’ım der, bu sözüm bir hikmet,
Özünü görmeyene neylesin Kâbe.
Yârde kaybol ki, bulasın izzet,
Gönül Haccı’dır bu, ebedî tövbe.
Hüseyin TURHAL
