Beni anla sevgilim.
Sözlerimdeki boşluğu değil,
gözlerimdeki o görünmez sızıyı.
Parmaklarımdaki titremeyi değil,
içimdeki o sürekli fırtınayı.
Gördüğün gibi
Değilim.
Bu gülümseme, sadece bir cam.
Arkasında duran yorgun suret,
bazen sana bile yabancı.
Ben,
özenle dikilmiş bir elbise değilim.
Ben, çözülmeye hazır
karmaşık bir düğümüm.
Her telinde bir hikâye,
her kıvrımında
saklı bir korku.
Senin için dik durmaya çalışıyorum,
senin huzurun için
fırtınayı hep içimde tutuyorum.
Ama bazen,
o duvarlar çatlıyor, biliyor musun?
Lütfen,
daha derine bak.
Bu sahnelenen oyunu geç.
Ruhumun en kuytu köşesine eğil.
Orada,
korkak, ama saf bir çocuk var.
Sana sarılmak isteyen,
olduğu gibi kabul edilmeyi bekleyen
bir ben...
İşte o benim, asıl ben.
Ve sadece sen,
onu görebilirsin.
Beni anla, sevgilim.
Beni öyle sev.
Olduğum gibi değil,
olduğum için.

Hüseyin TURHAL