0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
64
Okunma
Bir gün gelir…
En çok sevdiğin kişi, en çok kaçtığın hatıraya dönüşür.
Bir ses, bir koku, bir gülüş… her şey seni ona götürür,
Ama yolun sonu hep kendine çıkar.
Çünkü insan, en derin yarasını kalbini en çok açtığı yerden alır.
Bir bakışıyla dünyanı güzelleştiren,
Bir susuşuyla içini yıkar.
Zaman geçer; gözyaşı diner, sitem susar, hayat devam eder.
Ama kalbinin içinde sessiz bir yankı kalır.
Ne affedebilirsin, ne de tam unutabilirsin.
Bir sabah aynaya bakarsın,
Ve fark edersin:
Artık o kişiye değil, o acıya alışıksın.
Aşk bitmemiştir aslında,
Sadece başka bir biçime bürünmüştür.
Sevgiye dokunan yerin, artık bir yaradır.
Ve sen, o yara sayesinde büyümüşsündür.
Yazan
Korhan KÜLÇE
5.0
100% (1)
