1.

sabah aydın değil
gereksiz bir gün daha
“kahretsin, yine yaşıyorum!”

uyku
düşüncesiz, deli bir çocuk
hayatın en eğlenceli yanı
yorgunluğu alan

bitmeli gün
gökyüzünden güneş yağmasın lütfen

bir, iki, üç... üççç
doğrult belini
fııı...
bu derin nefes
iyiye işaret

geriye kalan görev
günü bitirmek

yüzünü yatakta bırak
çıplaklığını giyindir
tam tamına oldun mu
palyaço

2.
saatler birbirine benzeyen mahkumlar
bir kahve, iki nefes, üç cümlelik sohbet
aynada kurumuş bir sabır,
maskenin donukluğu

gözlerimle değil,
boşluğun içinden bakıyorum
herkese ve kimseye
saatler ilerledikçe
ayna beni tanımıyor artık
camın ardında biri var

eyy gün!
ben bu kadarım,
bitir bu oyunu...

3.
nefesim usul usul
yastığın üzerine kıvrılıyor
kendinden özür diler gibi

gün geçti galiba
ya da hiç başlamadı
huzur kabullenişin en doygun biçimi

gözlerimden süzülsün benliğim
izin veriyorum
kendimi izlemekten bıktım....