Güzel-hoş geldin.

Hiçbir şeyi olmayan bir şeye abanmak gibi bu.

“İnsan, en çok belki de kendi sesini boğmak istiyor. Bu yüzden var şiir. O iç boşluğu doldurmak için.”
Bu doğru.
Belki de şiir, içimizdeki “ben”i susturma ya da anlama çabasıdır.
Ne istiyor, neden istiyor, kendiliğimi nereye sürüklüyor?
Ucu bucağı olmayan sorular...

Çoğu zaman kendimi bir kukla gibi hissediyorum;
öteki “ben”in oynattığı “ben”.
Ve işte en zor soru:
Bu ikisi arasında, gerçek “ben” hangisi?

Bir dönem, babamın ölümünden iki yıl sonra, kendimi tamamen işe vermiştim. O sıralar bu sorulara yanıt aramaya başlamıştım ama akıl gitmeye başladı. “Dur,” dedim kendime, “kaybolacaksın.” Durdum. Tüm işi gücü bıraktım. Zor döndüm o kaostan. Neyse, gece ya, çenem düştü. Uyuyayım, yorucu bir gündü. Yorumunu okumak keyif verdi. İyi geceler.

sevindim.

Çok incesin. Teşekkür beni düşündüğün için. Tetikleyen şeyler gırla. Şimdilik iyi gidiyor..

Hassas bir süreçte dikkatli olmamda ve yorumu göndermeden önce dokunacağını, tetikleyeceğini, baltalayacağını ne bilim her şeyi detaylı düşünmem de gerekirdi. Ben kendimi eleştiririm de yeri gelince...biraz rahatladım ama anlayışın için teşekkürler.

Boşboğazlık, eşşeklik gibi bir şey anlamadım yorumundan… Yorum işte. "deneysel" diye yazdım zaten. Can sıkıntısının cenderesinden kurtulmak için bir çıkış yolu arıyorum sadece. Alkol hayatımda büyük bir boşluk, onu doldurmak yerine, başka şeylerle teselli arıyorum şimdilik. Daha çok emekliyoruz hâlâ. Neyse, teşekkür ederim, ne güzel yorumlamışsın! Bunda gerçekten bir şey yok.

ben huzursuz olacağımı bile bile konuşuyorum böyle boşboğaz, eşşeklik ettim kusuruma bakma sen.

Düzenleme:28.10.2025 21:59:16

Sorun değil, ne düşüyorsan yaz. Alınmam.