0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
89
Okunma
Gönül dedin mi, susar diller,
Ne söylesen eksik kalır.
İçinde kırık aynalar var,
Bakan, kendini parçalar.
Bir gülüşe inandı zamanla,
Bir vedayla çöktü omzuna.
Ne yâr kaldı geriye, ne söz,
Yalnızlık kazındı adının yanına.
Bir kapı vardı, yıllar önce açılan,
Ne rüzgârlar geçti, ne fırtınalar…
Ama gönül, hâlâ orada bekler,
Bir gelen olur diye, aldanarak zamanlara.
Çünkü gönül, unutmaz aslında.
Sadece susar…
Unutur gibi yapar.
5.0
100% (2)
