Paranın öldürdüğü ruh, kılıcın öldürdüğü bedenden fazladır. walter scott
Volkan70
Volkan70

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli

Yorum

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli

( 3 kişi )

2

Yorum

13

Beğeni

3,7

Puan

156

Okunma

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli

Önce ne zaman,ne de saman vardı. var vardı
yok yoktu!
Ne para,ne de paranga
Ne vergi ne askerlik
Ne devalüasyon, ne enflasyon tanıdık,ne de tanıttılar.!

Genetik bir yapıda yalıtık,yaşattılar
Kimimiz nitrojenle dondurulup müzeye
kimimiz zar-zor kandırılıp namluya,
füzeye,mermi sürülür gibicesine sürüldük..

Milyonla şaçkın ördek serseri mayın
biyolojik bir kulvara soyunduk ipi göğüsledik
soluğu yeten birdik,iki olduk ikiydik bir milyar
milyar milyar biçimlenip hücrelere konulduk.

Zaman tünelinde kimimizin çıkış anı dört göz beklendi,
kimimizin karnı iteklendi
kimimize doğmadan biçildi donlar kimimize
arandı en kısa sonlar.

Hepimiz: " Kader, kısmet Kör Salih’e" endekslenip hoş geldik
cefalar getirdik...
Kimimiz Kuzey’e,Kimimiz Güneşe dönüp dönüpde yüzümüzü,
karanlık bir tünelin sonuna diktik gözümüzü..

Ve..
Önce acıyı tanıdık bir yaban el kıskacında
ve
sonra ışığa değmeden kanlandı gözümüz
kör bir makasın ucundan damladı renklerin en sıcağı ve koptu
eski dünya ile bağımız ve düğümlendi kursağımız

İlk tepkiyi gösterdik ilk tokata
ilk kez açlığı hissettik ilk boğuşmayı,çatlak meme başında.
İlk kez sıçmadan don geçmedi kıçımıza

İlkleri ikinciler koğaladı ikincileri üçüncüler üçüncüleri
binler milyonlar alıştık acıların,en yenisine alıçtırıldık.
Alıştık güzelliğin en çirkinine alıştırıldık. alıştık karanlığa
aydınlıklar tükenmeden alıştık alışmaya alıştırıldık,alıştırılmaya

Alıştık kavganın onurlusuna alıştırıldık yenilgilerde
türkü söylemeye ölümlerde halaylar çevirdik
kızgın saçlar üzerinde yürüdük dilimiz ve elimizle.
Ürettik,tüketemedik uzatıp da ayaklarımızı boyluboyunca
kurduğumuz sofranın kırıntılarıyla doyunca şükretmeye alıştık alıştırıldık.
Oysaki doğuştan yeni bir dünya kurmağa yeminliydik
Onun için tunellerin sonuna umuda
koşanlara mum olduk çepeçevre. dönmedik
yürüdük üstüne üstüne alev dudaklı sevdanın milyonla

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli
at onur odununu,çak kavga çakmağını sür yüreğini,
alevin içine içine de, yanmasını bil, yakmasını da,
yak ya..?



Volkan Kemal
1.Nisan.1994

Foto: Melbourne Australia

Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (3)

5.0

67% (2)

1.0

33% (1)

Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız,insanlık ocağına döşeli şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Hüzünlü peri
Hüzünlü peri, @huzunluperi
21.10.2025 04:08:34
5 puan verdi

Değerli üstat,
Merhaba Volkan bey...

“Şimdi herbirimiz birer ateş tuğlasıyız, insanlık ocağına döşeli” diyerek açtığınız bu şiirle, okuru sadece bir metin değil, bir yaşanmışlık ve mücadele atmosferine çekiyorsunuz. Satırlarınız, bireysel acıyı kolektif hafızayla harmanlayarak, tarih boyunca süregelen direnç ve sabrın sessiz tanığı oluyor.

Özellikle “ilkleri ikinciler koğaladı ikincileri üçüncüler üçüncüleri , binler milyonlar alıştık acıların” dizeleri, acının sürekliliğini ve insanın dayanma kapasitesini adeta laboratuvar hassasiyetiyle gözler önüne seriyor. Bir yandan hüzün, bir yandan direniş; bir yandan kayıp, bir yandan umut… Hepsi öylesine ustaca iç içe geçmiş ki, okur kendini bu insanlık manifestosunun ortasında buluyor.

“Koşanlara mum olduk çepeçevre” ve “at onur odununu, çak kavga çakmağını sür yüreğini, / alevin içine de, yanmasını bil, yakmasını da, / yak ya..?” dizeleri, sadece yaşanan acıyı anlatmakla kalmayıp, aynı zamanda okura sorumluluk yükleyen, eyleme çağıran bir direniş manifestosu niteliğinde. Şiirinizin dili, ritmi ve imgeleriyle hâlâ taze ve güçlü; okuyanı sarsıyor, düşündürüyor ve duygulandırıyor.

Bu kıymetli çalışmanız için teşekkür ederim. İnsanlık acısına, sabrına ve umuduna dair böylesine derinlikli bir bakışı, biz okurlarla paylaştığınız için şükranlarımı sunarım. Şiiriniz, sadece bir metin değil; yaşayan, nefes alan bir insanlık belgesidir.

Saygı ve selamlarımla,
Peri Feride
Etkili Yorum
Ebuzer Ozkan
Ebuzer Ozkan, @ebuzerozkan
19.10.2025 09:06:03
5 puan verdi
Volkan Kemal’in bu şiiri, insanlığın varoluş mücadelesini, doğuştan ölüme kadar süren acı, alışma ve direniş döngüsünü etkileyici bir dille anlatıyor. Yüreğinize sağlık, tebrikler, esenlikler dilerim.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL