sığındı kendine
sığıntı bir kentin önsözü ile
ölüm daha küsmemiş bedene
sis görünümlü yalnızlık
uzak bakışlı kadınların kirpiklerinden süzülür

şimdi
istihare yorgunu gözlerin
zulüm bir fermanı okur gibi
oysa eşkali bellidir mavinin
bir esrar çubuğundan çekilir gibi dağılır anılar
çektikçe kendine beni
mezalim yanına kâr kalır
ki
zalimle işbirlikçidir aşk

bir kavimdir
gayri meşru yüzlerin saklandığı
öyle sıkı saklar ki nefsi
tükenir günahlar
sahte gerçeklerle

şahrem şahrem olan söz
sabrın hançeresine dayanır
oysa eşkali bellidir kelimenin
“seni seviyorum” gibi düğümlenir dudaklar
düğümledikçe kendine beni
yalanın ilmekleri atılır kör gözlerde
ki
yalanla işbirlikçidir aşk

meleklerin ayak izini takip eden sevgili
kalbini sınadığın yollar
kendini kaybetmişler için çileyse eğer
düştükçe değerlenmiyor sevmeler

kendimi dualardan sürüp de geldim
adımı
kurtlanmış bir yazgının
şeceresine yazan tanrı
yüzümün en arsız yerine yazmış adını
oysa eşkali bellidir sevginin
kaidesinde değil
kalbinde kazıdıkça çıkar ortaya
kazıdıkça kendine beni
sevgiye göz altı ölüme tutuklama
ki
ölümle işbirlikçidir aşk…