Bu çığlıklar
seni öldürecek Ava

Ne verebildiler ki sana
içinden tanrı geçen
kirli ağıtlardan başka

Ne istiyorlar şimdi

Hatırla

Doğamamış
duaların rahminden
düşüşünü kelimelerin
Ve şekillenişini
rüyaların yeniden
ve yeniden
sana yabancı ellerde

Ne verebildiler ki sana
ceset yığınına dönmüş
kalplerden başka

Ne istiyorlar şimdi

Bir mezar çatlıyordu
senin her çığlığında
ve ben ölülerin kulaklarından
topluyordum sesini

Görüyordum
göğsünde açılan boşluğu
Terk edilmiş bir
çocukluğu andırıyordu
orada büyümek

Ve orada
boyunlara ip geçirmek gibiydi
sevmek, sevilmek

Ne verebildiler ki sana
Damarlarında jiletler
büyütmekten başka

Ne istiyorlar şimdi

Silkele
üstündeki tozları Ava
Silkele
Üstündeki küflenmiş soytarıları

Görüyorum
seni besleyen ateşi
Duyuyorum ve anlıyorum

Oysa suya doğmak
istemiştin sen hep
o
göğün
ötesindeki

Seni toprağa gömdüler
Orada bir yol
aradın kendine
Belki de derinliğini
test ettin var olmanın
Melekler çıktı karşına
Yuvaları yoktu
Bir gül diktin onlara
bir başı yeraltında
bir başı göğe uzanan
Tırmanmayı denedin
ve düştün
belki düzinelerce kez
Yukarısı karanlık
dedi birileri gelme
Kim o birileri
Uzun dilleri
çok ağızları
uzun çok kolları
ve cehenneme kadar yolları var
Tutun o güle Ava
Seni o gülde
arıyor olacağım

Ve ellerim
ellerine değdiğinde
İncecik çatlayacak zaman
Kanayacak gök
Ruhumuz kanayacak
Ne varsa biriktirdiği
ölmek kanayacak

Son kez

Yeniden doğmak için
Uzat ellerini Ava