Yaşanmış bir olaydan alıntı..

Hikayemizin kahramanı Ahmet bey,
70 yaşında bir balıkçı.
Yaptığı hatalarla çocuklarının ve ailesinin sevgisini kaybetmiş bir baba.
Her kes ten uzaklaşıp bir sahil kasabasına yerleşir.
Hayattan bıkmış ölmek için her şeyi yapan bir adam.
İntihar edemeyecek kadar da inançlı.
Bu yüzden dir, tehlike arz eden her olayda ve yerde Ahmet amca önde durur.
Ama her seferinde kurtulur.
Taki o geceye kadar.
Teknesini limana bağlamış yorgun adımlarla, evine doğru giderken.
Uçurumun kenarında bir kadını gördü.
Kadın kendini atmak üzere iken, onu kurtardı,
Ve evine getirdi.
Oda Ahmet amca gibi çok acılar çekmiş,
Ve son çare ölmeyi seçmişti.
Semiha 41 yaşında oldukça güzel bir kadındı.
Günler günleri, aylar ayları kovaladı.
Ve farkına varmadan, Ahmet amca,
Semiha hanıma aşık oldu.
Hayata yeniden başlamıştı sanki.
Semiha da ona aynı duygularla karşılık veriyordu.
Ve evlendiler.
Ahmet amca çok mutluydu.
Ölmek için uğraşan o adam, artık hayata sıkıca sarılmıştı.
Ölmek istemiyordu.
Semiha’sından ayrılmak istemiyordu.
Ve hastalandı Ahmet amca.
Artık sona geldiğinin farkındaydı.
Ve ona bir mektup yazdı.
Bir kaç gün sonra Ahmet amca hayata veda etti.
Semiha yıkılmıştı.
Eşyalarının arasında mektubu buldu.
Ve okudukça gözyaşlarına boğuldu.
Çok güzel sevmişti Ahmet amca onu.
Bir ömre yetecek, bir mutluluk yaşatmıştı...
////. /////. /////. //////
Ahmet amcanın mektubundan yola çıkarak,
Bu şiiri kaleme aldım.
Umarım sizlerde, Ahmet amcanın bu Güzel duygularına okuyarak eşlik edersiniz..

////////////////////////////////

Kaybetmekten korkmayan,
Bir adamdım ben senden önce!

Günaydının hükmü yoktu.
Zamanı parçalıyordum,
Bir akşamüzeri sessizliğinde.
Ellerimde, hatıralarımın kiri.
Gözlerimde, yaşanmışlıkların,
Rengi çalınmış sahne örtüsü.
Kulaklarımda ayrılığın,
Hüzünlü melodisi.
Ve yüreğimde bir deprem sonrası,
Oluşan ihanet birikintisi!

Kaybetmekten korkma yan,
Bir adamdım ben senden önce!

Hiç sağa sola bakmazdım,
Bir yaya geçidinde.
Aldığım hiç bir şeyin,
Tarihine bakmazdım mesela.
Gözü kapalı dalardım.
Her mahalle ortasında, kimin başlattığı,
belli olmayan kavgalara bile!

Fırtınada denize açılır dım.
Korkmazdım yüksek dalgaların,
Üzerime saldırdığı zamanlarda.
Korkmazdım ben işte.
Korkmazdım senden önce!

Şimdilerde korkar oldum,
Kapı gıcırtısından bile.
Sen varsın ya şimdi yanımda,
Hayatımdasın ya.
Küfür edemiyorum bile, trafikte,
Haddini aşan şerefsizlere!

Yediklerime dikkat ediyorum.
Herşeyi iyice araştırıyorum,
Almadan önce.
Heryeri kontrol ediyorum yatmadan önce,
Artık sadece seninleyken iniyorum sahile.
Bir papatyanın yapraklarını bile,
Koparmaya kıyamıyorum.
Seviyormu sevmiyormu diye!

Sen varsın ya.
Yanımdasın ya.
Gerek yok diyorum.
Sevmeseydi kalırmıydı benimle.
Artık sigarada içmiyorum,
Bıraktım o illetide.
Daha uzun yaşamak,
Daha çok vakit geçirmek istiyorum seninle.
Sağlığımı bozacak herşeyden,
Uzak duruyorum işte!

Zamanı durdurmak istiyorum,
Yada geriye almak.
Seninle aynı ufka bakabilmeyi diliyorum.
Saçma olduğunu biliyorum,
Ama yinede gönül yaşlanmıyor işte.
İnan bana yıllar umrumda değil benim.
Aramızdaki bu uçuruma aldırmıyorum.
Seni sevmenin haklı gururunu yaşıyorum!

Sen bu satırları okuduğunda,
Ben elini tutamayacagim.
Yanaklarından süzülen damlaları,
Silemeyeceğim!

Seni bu kadar geç bulduğum için,
Affet beni ömrümün varı.
Sana bu kadar geç kaldığım için affet beni!

Bu gün 27 Haziran 1994 .
Senden 29 yıl uzakta olsam bile.
Gözlerine bakarak son nefesimi vermenin,
Huzurunu taşıyor kalbim.
Ruhu revanım,
Ben seni ölürken de çok seviyorum.
Ölürken de çok seviyorum!

....... Meryem Keskin......
.......13.03.2016.........