Anamın şefkati özünde gizli,
Bir zaman gezerdi oğullu kızlı.
Toprak damlı evi var iki gözlü,
O toprak damlarda çok kahır çekti.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Garip anam öksüzlükle büyümüş,
Yurt diyip kaldığı küçük köyümüş.
Ne yapsa faydasız nasip buyumuş,
Çaresiz kadere boynunu büktü.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Besmeleyle hanesinden çıkardı,
Evlatları acıkmış mı bakardı.
Hamuru yoğurur tandır yakardı,
Bir of çekti içten maziye baktı.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Yazıdan yabandan otu deşirdi,
Ocak ateşinde aşın pişirdi.
Evlatların yüreğinde taşırdı,
Hasret çınarını bağrına dikti.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Şerefle edeple eğitti anam,
Yemedi yedirdi büyüttü anam.
Şimdi gurbetele dağıttı anam.
Yoruldu bedeni bir yana çöktü.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Bakır kaplar tutmaz oldu kalayı,
Zorluklarla savaştı bilmez kolayı.
Oğul dönmez terk eylemiş sılayı,
Yaşlı anaları onlara yüktü.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Harabeye döndü yurdu yuvası,
Yıkıldı duvarı düştü sıvası.
Bu yalan dünyayla bitti davası,
Fersiz gözlerinden yaşları aktı.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

Uzaklara daldı yaşlı gözleri,
Kesildi nefesi soldu yüzleri.
Garip anam nolur affet bizleri,
Ayrılmam dediği evinden çıktı.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!

…..Meryem Keskim……
…..01.06.2025…..
……Muhammes…..