1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
414
Okunma
bir mum gibi yanarım
karanlığına dokunmak için
alevim seni ısıtırken
ben sessizce eksilirim kendimden
adımı rüzgâra verdim
senin sesin yankılansın diye
ben sustukça sen konuş
ben kayboldukça sen var ol
bir nehir gibi akarım sana
yatağını bilmeden, yönünü sormadan
taşlarını öperim geçerken
seninle buluşmak için denizimi unuturum
gözlerin başka bir düşe dalarken
ben o düşün kıyısında beklerim
bir figür olurum silik
ama hep orada, senin gölgen gibi
ne bir teşekkür isterim
ne de bir hatırlanma
ben seni
senin bana baktığın hâlinle severim
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz