Ne güzel yürümüşsün gecenin kalbinde…
Bir kadın olsam da, kalbim senin dizelerinin izinde yürüdü.
O “eski şiirden kalma” adımlar var ya,
ben onları her satırda yeniden duydum —
biraz sitem, biraz teslimiyet, biraz da hüzünle.
Yalnızlığın kokusu sinmiş odalar dedin ya,
işte o koku, insanın ruhuna işlemiş bir melodi gibi.
Kelimelerin öyle duru, öyle içten ki,
sanki Orhan Veli’nin sandalına binmiş de
Senin gözlerinden İstanbul’u seyrediyor.
“Bir yıldız düşer gün yüzünden geceye.”
Ne güzel demişsin…
Kimi dilek sanır, kimi vazgeçiş...
O ikisinin arasındaki o ince çizgiyi
Ancak böyle bir kalp fark eder.
Zamanı konuşturmuşsun,
yalanı sorgulatmışsın,
ve sonunda yine bir gölgeyle bırakmışsın bizi.
Ne güzel yalnız kalmış şiirin.
Ne asil, ne gururlu bir sessizlik...
Tebrik ederim şairim.
Bu şiirde hem kalbin zarafeti,
hem aklın derinliği var.
Kadın ruhuna dokunan, erkek kalbinden dökülen dizeler bunlar…
Söz değil bu; yaşanmışlık kokuyor, geceyle yoğrulmuş bir dua gibi.
Gerçek bir şiir kalır ardında — senin şiirin gibi.