0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
230
Okunma
İnsan, içini bazen kağıda dökmek ister.
Onca yılın hüznünü , yalnızlığa ...
Gel dememi bekleme, ben sana gidemem .
Beni sevmeni bile dileyemem.
Sen bulmuşsun yağmuruna bir bulut,
Sualine bir bilge çınar.
İstemem gelmeni zaten.
Bir gecenin daha uykusuz geçmesini.
Ama bir haber ...
Bir haber isterim kuşlardan.
En azından bir haber.
Bir sevgi seli dileyemem.
Ama bir temennim var:
Benim gibi rüzgarın ağzında savrulma.
Sen ..
Sen benim gibi Yağmurlarda dağılma.
Ve sen bir daha sevmeyi hatırlama.
Nerede görülmüş bir sarki yarım kala,
Nerede görülmüş bir şiir umutla tamamlana,
Şimdi bu aşk nasıl bir daha harlana.
Çaresizlik ve kibir ekilmiş senin gönül Tarlana.
Buğulu bir bakış var yüzünün aynasında
Anlamsız bir bakış...
Yalnızlıklar arasında.
Hem zaten sen...
Sen hiç ağlamadın bana.
Yağmur olup yağmadın ki bana.
Ellerimi tutup, günlerini harcamadın bana.
Ve bir kış gün sahilime vurmadın hiç.
Uykularımı uyumadın, saatimi kurmadın hiç.
Yinede seni senden dileyemem.
Şimdi yürekten dudağa dökülür bir son söz .
Ne bir kuş uçar ne haberin gelir.
Ne sen bir ses duyarsın
Ne de bir temennim tutar.
5.0
100% (5)