AÇ VE MAVİYDİ HAVA

çoşkulu huzur ardına sarkan
küçük bir belirti bile yoktu henüz
baştan aşağı kuşatılmış benzersiz duygular ışığındaydık
muhafızı olmayan kelimeler dolanıyordu aklımızda
derin sancılar duyup
yarına kalan sevinçler bırakmıştık bir bakışlık mesafede
yaşam ve ölüm arasında
tutuşarak
özlüyorduk yabancılaşmış umut içinde

dil ucundaki sözlerin bıçak ağzıyla
göz hizasında vurulmuş
aç ve maviydi hava

başımız ağrılı gibiydi nedense
yıpratılan bir ömrü anlatan
toplanılmış bütün eziyetleriyle
erkensiz gecikmeyle gelen
eskimiş bir zamandaydık anlaşılması acılar içeren

dağılmıştı yalnızlığımız mavi bir boşluğun sarmalında
serzeniyordu gelecekten zaman
rüzgarca konuşmayı öğrendik ilk önce
fena ihtimallerde vardı bilinen
gözlerimiz
ellerimiz
başımız
vahşi karanlıktan çıkmış
kuşkusuz bir kurtuluşun telaşlanmış haliydi

soluk soluğaydı yüreğimiz
kanlı bir kıvılcım sızıyordu damla damla
o mahzun kederlere bulanmış
tiz ve dokunaklı bir ıslıktı kulağımızda
ucu boşluk
sonu boşluk
ince bir gönül koyduk sonsuzluğa
tükeniverdi yüzlerce yıllık korkular
o günden beri
ne yana baksak muhtemel bir mükafattı ölüm

dehşetli yaklaşan uğultusuyla
şah damarından vurulmuş
aç ve maviydi hava