Hep Uzağımda Sandım Seni

Hep ırak sandım seni, ey yâr-ı ezel,
Yıkıldım, güllerim soldu, şem’im söndü.
Ne sabah doğdu, ne bahar güldü,
Sensiz her dem hazan, her nefes elem idi.

Bilmedim ki Sen bendeydin,
Leyl-i visâlde rüyâmı süsleyen sen.
Ruhumla ruhun, kalbimle kalbin,
Hasbihal içinde bir sır idi gizlen.

Gökyüzünde seyrân ettik,
Ay kandil misali yol gösterdi.
Samanyolu’nun nurunda mest olduk,
Aşkın nehrinde yürekler coştu.

Yağmurlarla indik deryâlara,
Birleştik binlerin aynasında.
İki cihan bir vücut olduk,
Fenâda yok, bekâda bulduk.

Hiçlikten hiç’e vardık,
Ve O’nunla olduk, O’nunla yandık.
Aşkımızın şahidi O idi,
O’yla var, O’yla yok olduk.

Bildim ki:
Bana benden yakınsın,
Beni benden aldın ey sırların sultanı.

Ey Aşk-ı Hak,
Sırlarla sır olmuşsun,
Sırlarla seslenmişsin:
Sev, sevil, sevdir.