Tanımadan Sevmiştim

Tanımadan sevmiştim seni,
Görmeden bilmiştin hâlimi.
“Rabbike” denildiği anda
Yan yanaydık o ezelde.

Ne sen Ömer idin, ne ben Yakup,
İkimiz yoktuk, birdik.
Bir sırdık, bir nefes idik,
Sevişmişti ruhlarımız, aşkın ilminde.

Bulutlar üstü raks idi hâlimiz,
Bir Yâsîn nefesiyle dönerdi semâmız.
“Elam neşrah leke” derken
Ayrı beldeler de giydirildik biz.

Biz sevgi dedik, sevmek sandık,
Oysa o sevdi bizde.
O yarıp girmişti göğsümüze,
Sır olan, “Bende ara beni” demişti.

Cüz’î akılla sevip yanıldık,
Sevmeyi kendimizde bildik.
Yandık, öldük, bittik, ömürü ah’la, vah’la tükettik .

Oysa ömür bize ait değildi,
Bir göz açıp kapamaktı hepsi.
Her şeyi kendimiz sandık,
Oysa veren o idi her şeyi.

Leyla dedin, ben Mecnun oldum,
Çölü belde bildik.
Sevişip çözdük birbirimizi,
Kül oldum, sen seyrettin aşkımızı

Vuslat noktasında sen olan hâlim,
Gel demen yeter...
İşte son hâlim.