0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
92
Okunma
Yalnız, beliyle büklüm olmak hazin bir son olurdu,
Acizliğini haykıramamak acizce,
Dilsiz bir çoçukluğu aşıp geveze yetişkinlikte boğulmak,
Merdivenlere, uzun merdivenlere sarılmak;
Sersemlerin bile nefesini kesen...
Yeterince sevmemek bir papatyayı,
Koparılan yapraklarına atfedildiğinden aşk.
Belki derdini esirgemeye mahkum doğup
Bir bahane bulmak yaşamaya,
Belki bulamamak derdinden...
O zaman yalnız beliyle bükülmeye “son” demek,
Hazır olmak demektir dünden.
Boyuna kulakta çınlayan bir suali dinlemek demektir,
Dinleyip anlam verememek...
Kollarını sımsıkı bağlamaktır birbirine dinmeyen acılar için.
Narince sarılmak: yakışmaz dünyalıya.
Bir gaddarı beklemektir aslolan.
Yalnız, "duvarlar" diyorken bu duruma — hayrola!
Kaba duvarlar...
Sıvası dökülen yüzlere gülmektir,
Asıl hazin olan.
5.0
100% (2)
