0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
82
Okunma
Sarmaşık edası.
Evet kuşatıyor bu his beni.
Histerik değilim,
ama en yakın arkadaşlarım madenler.
Soyutladım yazdan kendimi,
elem kışlar geçiriyorum,
dağılarak.
Ve parçalarım Antartika’da bir kutup ayısına yem oluyor sanki.
İçim içimi tüketiyor tenha köşelerde,
şapırdatarak ağzını ruhumu eşeliyor.
Ancak kapı kolları aşınan yalnızlığımı teselli edebilir.
Dünden itibaren kopardım tüm ipleri.
Dağılan parçalar umut halinde,
Hoşçakalların çakal gülümsemesiyle,
bir yaz gününde saracak tenimi.
Biliyorum.
Yabancılaşmak titretecek sesimi.
Hak mı haksızlık mı?
Cevabı verilemeyen sorular da yolculuğa çıkıyor.
Kötü sonlu masalın ortası bazen yaşananlar.
Masallar da saçmalığın teki.
5.0
100% (4)
