Yürüdüğün bu yolda attığın adımların
Kabuğundan sayma;
Soyut olsun irtifan.

Adımsız sonsuzun muamması çözülmez,
Harçsız olan duvarın tuğlası da örülmez.
Açmasını bilene mesafesi bir karış,
Sonsuz yolun maratonu
Haydi durma; sen yarış.

Belki bir kerem nazar,
Belki de yüksek irfan,
Kemirme sende artık,
Kabuğunu kır Erkan.
Can sırrına erenler toplansın,
Ayna sorsun;
Kemiyet mi, cemiyet mi?
Kaderi açan yolsun.

Ütopyanın sancıları katlanır üçer beşer,
Ölüden diri çıkar, vurulunca neşter.

İnsan ise yaratılmış, kan ve kemikten torba;
Somut yemek yiyenlerin sofrasındadır çorba.
Ama insan yaşar da
Göremez soyut kavram;
Gören gözler kördür
Ama (kör) insanda kavram.

Cevheri bulan Âşık,
Sevgi senin adın;
Yaklaştırır seni okunu atan kadın.
Hatırlatır sana geçmişten kalan yâdın,
Belki güler, ağlarsın...
Neden cahil kaldın?

Mehmet Tevfik ELTAS