Sevgili Ömer Nazmi,

Hayatın gerçeklerini haykıran; dizelerin, imgelerin ve betimlemelerin gücüyle şiiri ses ile de zenginleştiren sözcelerinle yine sağlam duruşlu bir şiir...

İnsan yaşamın içinde gördüklerini, duyduklarını resmeder yada dile getirir. Şiir toplumlara seslenir ve Sabahattin Ali'nin dediği gibi sanat toplumlar içindir sözünü de doğrular.

Şairin şiirine girince bakalım neler demiş;

„nedir bu havadaki gürültü,”

ile başlayan bölümde; şair kendini bilmezlerin yaptıklarının insanlığa sığmayan hallerini hangi güçle yapabildiklerini sorguluyor.
„benden korku mu bekliyorsun rüzgâr soytarısı!”;

Hiç bir güç bende korku yaratamaz çünkü insan ne olduğunu ve nerede olduğunu bilirse bunu da yüreğindeki değerleri kimseye kolay kolay vermez, yaşadıkları ve yaşayacakları için emek verdiğini ellerinin nasırlı oluşuyla bağlamaktadır. Biz neler gördük „kimseye pabuç bırakmadık” der gibi!vurgulamış. Ve özellikle bu dizeler;

kaya dalgalı denizlerde
camdan sandalla boğuştu bu gönül,
tufandan yürek
kollarımdan kürek yaptım bir ömür

çok sağlam bir ironi ve imgelem oluşturmuş.

„bileğimden emerek emeğimi”;

Şair sevginin tarifini tek dize vermiş aslında ve kirlenmişlikleri gördükçe ak sevdanın güzelliğini de kimseye kirletmem derken buna yelteneni de adını yüzüne haykırırım. Sevginin kutsallığını vurgulamış ki her geçen gün yitirilenler içinde bunu hala savunabilmek ne güzeldir insan adına.


„gün oldu iğne deliğinden geçti sözüm”;

Final şiirin söylenmek istenenin bam telidir,

Hayatımız içinde sözcüklerin önemi ve anlamı çok derindir, belki mimiklerde bunu tamamlayabilir ama özellikle edebi yazımlarla uğraşan kişilerde satır arası okuma yada kelimenin altını kaldırıp bakma durumu daha gelişmiştir.

Kimi zaman sözün güzelinde incelir dil, kimi zaman balyozun sertiliğiyle vurur söz!
Kişi kendini edeple terbiye ettiği sürece canı yansa da bilir ki bazı meziyetlerin değeri bu yolla kazanılır, kısaca kişiliğini oluşturur birey ve insana yakışmayan huylarını, kişilik bozukluklarını, ahlâki değerleri kesip atmak zordur kimine göre!
Ne var ki değerlerin tek doğrusu vardır bu yola çıkan tek kapıdan geçer;
Adam olabilmek yada insani olguları taşıyabilmek.

Ve her kes eğriyi de biliyor doğruyu da çok söze hacet yok bilinmeyen bir şey aranmıyor çünkü!
Ve şiire
Ve insana her ne kadar yakışmasa da son söz acı ama gerçek;

yeter ki
damarları lağım olmasın insanın!
Kanında geziyorsa bu bu kirli atık yapacak pek bir şeyde yok!

Ne insan
ne toplum
ne de hayat adına...

Evet, sevgili şair hani bazı şiirler kişiyi ağlatır, kimisi rüyalara sürükler, kimi de düşünceye salar insanı, bence senin dizelerin kişinin kendini sorgulaması gerekir der gibi güne vurmuş damgasını...

Tebrikler.
Sevgi ve saygımla
Şiirle
Elbette beğenimle...

Fotoğraf şiirle güzel örtüşmüş bu arada...