Aklım bunaldıkça kaleme sarılır oldum.
İki kelam etmeye insan mı kalmadı.?
Duvara mı yazsam kağıda mı.?
Sanki okuyan olsa, hal hatır mı soracaktı.?

Herkesin derdi kendine dağdır ya işte.
Bize de bir ok saplandı, izi kalpte
İnsan aşık olunca mutlu olmayı beklerken.
Neden acıtır diye sorarım, bilmediğimden...

Kokusunu özler, gece kazağıyla uyurum ancak
Gülüşünü özlesem, bir tek resimler avutacak
Gel diyemiyorum ki, yine işim var deyip kızacak
İnsan sevdiğine gelmez mi be, özlediğinden...?

O yapınca yediğim yemekler en güzeli,
O an taşta koysa önüme, olsun eli değdi.
Yorulur diye üzülüyorum bazen, çok zahmetli,
Yemek üstüne kahve istesem üşenir mi, ellerinden...?

Asker adam özler, ağlar, içine basar hüznünü,
Bir dakikacık sarılsam diye bitmez dualarımın öyküsü
Sevmek öyle güçlü bir şey ki, insan unutur kalan ömrü,
Ben ölüme razıyım da o bekler miydi, geleceğim desem...?