Bir yumruk boyu kadar kalbi avutamaz olduk.
Küçücük bir kalple bile baş edemezken,
Bir insanı sevmek gibi büyük bir işe kalkışmak...
Haddimize değildi belki de.
Sevmek neydi ki..?
Unuttuk mu gerçekten sevmenin ahlakını..?
Ben birini seveli 6 ay oldu...
Sevmek mi bilmiyorum ama,
Onu görünce yanında çocuk gibiyim.
Dışarda bana çok sertsin derler.
Fazla asabi, fazla ters, biraz fazla gaddarmışım.
O bana çocuk gibisin diyor...
Biraz uzaklaşsam içim huzursuzlanıyor.
Sanki acıkmışım gibi ama tokum,
Susadım gibi ama su içsem de geçmiyor.
Bir arasa da sesini duysam duysam diye bekliyorum.
Onun ismi çıksa ekrana derin bir nefes alıyorum.
Bilmiyorum neden oluyor bu..?
Ben hayatımda hiç böyle hissetmemiştim.
Daha önce çiçeği, böceği, hayvanları,
Bir çok şeyi sevdiğimi biliyorum.
Ama bu başka gibi...
Mesela bir çiçeği hiç özlemedim.
Bir hayvanın yanına gitmek için can atmadım.
Ama o...
Ben kendimde miyim bilmiyorum.
Bana bir can lazım dese,
Kalbimi yerinden çıkarıp uzatacak haldeyim...
O da öyledir herhalde dimi..?
Altı koca ay...
Bir güncük diye hafife aldığımız yirmi dört saat
Ne insanlar öldü, ne bedenler can buldu...
Koskoca altı ay bee...
Özledim yine bak içten içe...
Geç oldu arasam uykusu bölünür.
Resimlerine bakarım belki,
Bir tesellidir, avutur beni...
Sabah önce kim ararsa en çok o seviyordur.
Saatleri hep bir dakika erkene kurmaktan,
Sonunda gece yarısına saat kuran ilk biz olucaz...
Uyursam belki gelir yüzünde tebessümle.
Bir dokunsa hissederim ellerinin yumuşaklığını.
Yoksa sabah olmayacak yine...