Bugün kime dökeyim içimi
Bulamadım.
Düşündüm, düşündüm...
Çocukluğumun en büyük şahitleri olan resimlerine mi?
Yoksa taş duvarlara mı?
Onlara mı haykırayım
Onlarla mı sohbet edeyim.
Sanırım seçim yapmalıyım.
Bence albümler,
Onlar olsun...
Görüyor musunuz?
Bu karşınızda duran benim.
Sizin yaşayan haliniz..
Canlı kanlı, ama çökmüş birazda.
Bildiniz benim.
İyi bakın ne hale geldiğime
Görebiliyor musunuz?
Hiç acımadı hayat, hiç..
Bakın saçlarımda beyazladı,
O filinta gibi duran sizden bir eser kalmış mı
Anılarda kalmış, albümlerde..
Göbeğimide mi yüzüme vuracaktınız.
Yüzümdeki detayları da söyleyin tam olsun.
O koşup oynayan,yerinde duramayan
Adamdan da eser yok
O yok şimdi.
Bakmayın öyle caka sattığıma
Sayıverin hayal,sayın bitmiş...
Yılların yorgunluğu Aslanım!
Ne sandınız...
Öyle oradan bakmakla olmuyor.
İliklerime kadar hissederek yaşadım ben
Her zerresini tadarak.
Toptan ne varsa..
Üzülerek kimi vakit..
Bu benim maalesef.
Duramadım işte, değiştim, yıprandım.
Yamuldum be Aslanım ne zannettiniz.
Yoruldum.
Hayat, çok acımasız
Albümlerde kaldığı gibi kalmıyor İnsan.
Hadi şimdi siz yerinize
Ben yarım kalmışlıklarıma
Yaşayamadıklarıma..
Belki bir merdiven bulurum
Çıkmak istediklerime,bir yol bulurum belki
Varmak istediklerime..
Kim bilir.
Kim!