Anılarımız var iyi bak onlara
Ben bu kışı çıkaramam
Sana da kırgın değilim
Bilmediğin bir şey daha var ki
Seni severken hiç mola vermedim ben

Eskiden de böyleydim
Çığlık çığlığa seviyordum seni
Özlediğim satırlardan taşıyordu
Gözyaşım düşüyordu
gecenin en ortasına
Bahar’a yetişmiyordu şiirlerim
Hangi mevsimin meyvasıydın
Hangi tanrı uzak tutuyordu
seni benden
Tükenmez dediğimiz kaç kalemi tüketmişken ben
Üç gidişinle bir dönüşünü
silemedim ya .

Gece geç kalmışlığım var
Açlığımı unuttuğum ,
uykulara uğramadığım
Yarı yoldan dönüp tekrar tekrar sevdiğim sendin .
Yenilip diz çöktüğüm olmuştur
Tutuklu kaldığım , sessizce ağladığım
Ölümüne yanmaktansa
Yerine öldüklerim sendin .
Bilmediğin bir şey daha var ki
Sana koşarken
hiç mola vermedim ben .

Birikmiş hasretinle nasıl başa çıkarım
Can alıcı bir hal aldı uzakta oluşun .
Uçmakla çırpınmak aynı şey değil ki
Göğsümde o gezinen
Kör bir kurşun sanki .

Zalimin zulümü derim seni tanımasam sevdiğim
Seven adam bu kadar ihmal edilir mi
Telefonda kavuşmak olur mu ki hiç
Dokunursam inandırırım ancak ellerimi .
Yaşatmıyor yoklugun
Ama öldürmüyor da .
Uzak şehirlerde uzak ihtimallere gelsin her şarkı
Kusuru sende değil ki
böyle derin özdeyişlerin,
Belki de daha çok sevmeliymişim

Neyse
Yine bir şiirimin hüzünlü sonuna geldim
İyi bak şiirime, kendine daha çok.
Düşünüp hasta olma taşıma kederimi
Ben, senin yerine de severim kendimi
Bilmediğin bir şey daha var ki
Biliyorum artık
Biliyorum asla dönmeyeceğini.

Baki Şenel. 2020