Ömrümün en güzel manzarasıydı gülüşün
Baharın ilki ile tanıştım sayende
Bir lokma sevginin savaşındayken insanlık
Yarı açık kalplerde gün sayıyorken birileri
Girişim yasaklandı dünyana .
kendini bilmez onca acı kestiğinde yolumu
Seninle doğan kaç güneşim battı,
Her kayan yıldız bir yanımı kanattı
Ne ben bunu sana duyurdum
Ne de başka bir şair şiirinde anlattı

Seni tepeden tırnağına kadar sevdim
Resmini sevdim duvarlarda
Deli dolu halini odalarda.
Bir bilsen daha ne çok halini sevdim
Balkonda sigara içmeni
Çakmağa teşekkür etmeni
Masaya kül dökmeni sevdim
Sakladıklarına ağlarken
Beni de ağlatmanı sevdim.


Nasıl bir imtihan ki yokluğun
Kül altında bıraktı köz halimi
Her serinlik senden kalma
Üşümeler ayrılık başladı
Dar ağaçları kuruldu yazdığım her şiire
Hiç de bildiğin gibi değilim
Mahşerde sorulacakları
Ben aşka dönüştürdüm.

Acıtmıyor yokluğun desem yalan söylemiş olurum
O gün hangi yanımda yoksan
orası ağrırdı.
Kaç rüyadır görmüyorum seni
Bırak haddimi aşmak olsun seni böyle sevmek
Bu kadar özlemeye cüret edeyim
Vakti saati yok ki aklıma düşmelerinin
Hatırımda hatıralar, yüzün suretinde
Yıkar beni yıkar yakar her seferinde.

Gittiğini sanıyorsun sen benden
Bir sarılmalık aşk mı olur
Açıldığın en uzak sular bile
dönüp dolaşıp vurur kıyılarıma.

Bir karar ver bir adım at eşikten dışarı
Geleceğin son nokta ben olayım
İnan bana canım
İnan bana bu ayrılığın en çok yorulanıyım
En çok yara alanıyım.

Umurumda mı sanıyorsun
Güneş dönmüş kış yanmış
Ay parçalanmış
Umurumda mı bir Nilüfer bir laleyi kıskanmış
Bir karar ver ve düş yola
Ev aynı ev
Kapı aralık
Gülüşüm sürgünde
Dokunmadım
Dokunmadım vazo bile hâlâ bıraktığın yerde
Ben de öyle canım ben de

Baki Şenel. 2021