ÇOCUKLUĞUMUZ

Çocukluğumuz diyorum
çocukluğumuz
en gerçekçi bayramlarımız
en saf gülüşlerimiz
kirlenmemiş bir şafak
çırılçıplak bir gökyüzü gibi çocukluğumuz

hatırlıyor musunuz
Çamurlu sokaklarda yalınayak koşardık
toprağın kokusu bile bir başkaydı
tandırda pişen lavaş kokusunu
ciğerlerimizde hissederdik
annemizin sesi pencereden çınlatırdı kulaklarımızı
"akşam oldu
hadi eve gelin çocuklar" diye

gizli hazinelerimiz vardı
cepler dolusu misket
naylona sarılı bir sakız
kitaplar arasında saklanan yaprak
ve her şey bize sonsuz bir evren gibi görünürdü
çöpten yaptığımız kağnılarda
hayallerimizi taşırdık kainata

şimdi hasletle
o yılların izini albümlerde arıyoruz

ah çocukluğumuz
gözlerimize bakıp gülümseyen eski fotoğraflarda
dövülmekten yorulmuş kapı tokmaklarında parmak izlerimiz duruyor hala
dönmek istesek de o yıllara
çok uzakta duran düşümüzdür çocukluğumuz.

Efkan ÖTGÜN