HİKAYEM

Hikâyemi değil
yalnızca adımı biliyorsun sevgili
ve ben sadece beni tanımadığın için gidiyorum

yorgun yüreğimi tabanlarımda sürüyerek
ardımda bıraktığım tüyü bitmemiş duygularımı
tozlu raflarda bıraktığım sana yazılmış şiirlerimi
duvar takviminden asla koparılmayacak seni
tanıdığım o günü sana bırakıp da gidiyorum

ah keşke diyeceğin gün gelecek elbet
ama ben gidiyorum

oysa ben
ardımda bıraktığıma değil
sana üzülüyorum
ve ilk defa ben keşke diyorum
keşke adımı değil
bana dair tüm hikâyemi bilseydin
kim bilir belki özlemlerimi alıp gitmezdim
keşke suçlu aramasaydın sevgide
gidişim seni sevmediğimden değil yalnızca hikayemi bildiğinden
ve yüreğimi göremediğindendir

biliyorum adına ayrılık diyeceksin
kim bilir beklide kendinle gurur duyacaksın
soranlara
yine de ben gidiyorum
gidiyorum işte
sen yalnızlığın hazzını yaşarken
ben girdiğim her sokakta başımı karanlıklara vuracağım
her kavşak sende kesişecek
olur da bir gün hikâyemi öğrenmek istersin
yastığın altına bir not bıraktım
belki bir gün hüznüme şerik olursun diye
unutmadan başlangıç cümleni de ben vereyim hikâyem sadece sendin…

Efkan ÖTGÜN.