3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
221
Okunma
Bir yol var, taşları dertten örülmüş,
Her adımda yürek kanar, iz bırakır.
Güneş doğar, fakat gölgeye bürünmüş,
Umudun kanatları bazen kırılır.
Rüzgâr savurur, dağlar susar, gece suskun,
Yük ağırdır; omuzda dünya taşır insan.
Nice düş, nice umut yarım kalır, yorgun,
Kırık bir aynada yüzünü arar zaman.
Ama bil ki, en sert kaya da çatlar sonunda,
En uzun kış, bahara yol verir gizlice.
Düşenin elleri toprakta kök bulur orada,
Çile, insana güç öğretir sessizce.
Zorluk dediğin, ruhun kılıcıdır aslında,
Keser, biçer, ama yeniden şekillendirir.
Hayat, dikenlerle yazılmış bir destanda,
Yaralanan kalp, en çok o vakit sevilir.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
