1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
337
Okunma
Ayaz bir rüzgâr eser yarınsız coğrafyalarda,
Toprak ana çatlak, gökyüzü kan revan.
Suskunluk büyür, kök salar her bakışta,
Biriken feryat, çığlıksız bir isyan.
Kör bir kuyuya düşer her umut, her heves,
Rengine yabancılaşmış, solgun bir yaşam.
Eksik bir melodi, yarım kalmış bir nefes,
Dilsiz yığılmış bir kâbus, kimsesiz bir akşam.
Unutulmuş bir sızı, derinde saklı,
Duvarların ardında mahsur kalmış sesler.
Vakit, hüzünlü bir rüzgâr gibi fısıldar,
Gölgeler peşine düşer, izler kaybolur.
Bir gün bir ışık doğar, bilinmez bir ufukta,
Suskunluk kırılır, dil yeniden yeşerir.
Acı bir nefes, bir umut filizlenir,
İnsanlık, kaybolan merhameti bulur.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
