0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
931
Okunma
Güneş öper toprağı, uyanır her can,
Sıcakta erir zaman, ağırlaşır an.
Neşe görünür, ama içten içe sorar ruh:
Güz’e varmadan, çözülür mü her yalan?
Rüzgar bile terlerken sarı başaklarda,
Uzak bir özlem eser eski şarkılarda.
Görünür cennet gibi bu parlak mevsim,
Oysa yanar içimiz, sessiz dualarda.
Gölgelik bir ağacın altında düşler var,
Çocuk gülüşlerinde zaman bir an kadar.
Fakat bilir kalp, her yaz bir vedadır,
Güneş de yorulur, çekilir yavaş yavaşlar.
Deniz çağırır ruhu, mavilikle sarar,
Fakat derinlerde bir yalnızlık arar.
İnsanoğlu yanar hem aşkta hem günde,
Kendiyle kavrulur, durulmaz sular.
5.0
100% (5)
