UTANIYORUM

Zevklerini tamamlamak
Derdiyle uğraşan,

Ve zayıflıkları
Aşağılamaya çalışan
Bir yüzüstülük
Silsilesine mahkumuz,

Ve bu sofradan otlanan
Beyni emilmiş,
Zavallı o kadar çok
İnsan var ki;

Maalesef

Derin bir hayal kırıklığı
İçerisindeyim.

İnanılmaz bir
Degişim yaşanıyor,

Daha önceleri
İlan edilmiş tabular
Ve kutsal hurafeler,

Şimdi tanımlanamamış kadar
Çok daha güçlü
Ve şeytana külahını
Ters giydirecek kadar
Daha zengin,

Her gün güzel ve temiz
Bir dünya olmanın
Bağrına hançer
Saplamakla meşgul,

Hayvani dürtülerini
Tatmin edenler,

Besili, miskin suratlarını
Heveslice gezdirirken,

Bedenleri ufalanmış
Yoksul, zayıf insanlar
Nasıl yaşayacak,

Cesur biriymiş gibi
İtaat etmeden.

Gerçekte hiç varolmayan
O insanı ve doğal
Unsurların rahatlığına
Ulaşmak için
Harcanıyoruz gün, gün,

Ruhumuzu dinlendirmeden
Fırsatını bulamadan.

Hala bunca
Yürek parçalayan
Hadiselere rağmen,

İnsanlık hiç birşeyi
Ayağa kaldırmamakta
Israr ediyor.

Pişmanlıklara alışarak
Ve kendini acındırarak.

Utanıyorum

Kendisini önceleyen
İnsanlara kölelik yapan
Herkes adına...

Nevzat TAŞKIRAN