Her düğümünde anılar saklı,
Her renk bir hüzün, bir sevda farklı.
Kilim gibi hayatımda izlerin,
Dokunur yüreğime sessizce, adınla.

Kimi zaman kırmızı, kimi zaman mavi,
Gözlerimde biriken yaşlar gibi.
Her ilmekte umut, her desenimde yara,
Senle dokunan anılar, bitmeyen bir rüya.

Rüzgar estikçe savrulsa da yollar,
Ben hep sana dönerim, hep aynı kollar.
Kilim misali hayat, seninle örülen,
Sevdayla, acıyla, gönlüme gömülen.

Geceleri sessizce yorganımı sararken,
Senin adını fısıldar dudaklarım.
Karanlık odalarda, yalnızlığın ortasında,
Her köşe, her köşebaşın seninle dolu.

Zaman silse de izleri,
Ben hâlâ seni düşlerimle yaşarım.
Kilimdeki her renk gibi,
Seninle örülmüş acılarımı taşırım.

Bazen gelir gece, yıldızlar bile ağlar,
Ve ben, sana dokunamamanın hüznüyle yanarım.
Kelimeler yetmez, gözyaşlar bile kifayetsiz,
Senin yokluğun içimde bir ömür boyu sancı.

Her adımda seni arar ayaklarım,
Her nefeste senin isminle dolar ciğerlerim.
Kilimimdeki kırık ilmekler gibi
Paramparça oldum, sensizliğin ortasında.

Ve işte son düğüm…
Son ilmek…
Senin adınla örülmüş bu hayat,
Artık bana yalnızlığı miras bıraktı.
Her renk, her desen, her kırık,
Senin gidişinin ağırlığını taşır.

Yalnızlık sardı her yanımı,
Kalbim her gece seninle çırpınırken
Ben sessizce ağlarım,
Kilimimdeki acıyı örerken,
Ve bilirim ki
Bu yürek,
Sonsuza dek seninle yanacak…

Ve işte son düğüm…
Son ilmek…
Kilimimde artık yalnızlık var,
Senin adınla örülmüş her renk, her kırık,
Bana kalan sadece acı ve sessizlik…

Her nefeste seni ararım,
Her adımda eksikliğini taşırım.
Ve bilirim ki bu yürek,
Sonsuza dek seninle yanacak,
Senden başka hiçbir şeye dokunamayacak…