Ben bir sen değilim yaşamak.
Bir yağmur, bir yaş değilim; umutlara taşamam.
Bir bilsen nasıl viraneyim,
nasıl sessiz bir dirayetim.
Adımlarım yetmiyor yürümeye
tadımlık bir meyve gibi yarınlarım
bugünden başladı çürümeye.

Ben bir sen değilim yaşamak;
bir harita değilim, yol ayrımı çizemem. Göğsümde bir yalnızlık hazinesi ben onu gizleyemem.

Köprünün ucunda bir kurtuluş
kadere yazılmış umutlar akıyor avucundan.
Bir sevda seli geçiyor kurumuş toprağından; ben o bahara tutunamam yaşamak.

Bilmiyorsun !
nasıl yalnızım, nasıl kırgınım aynalara
nasıl hasretim kumsalda dalgalara
ve nasıl sıkıldığım bir anda takıldı yelkovanlar.
Tane tane, azar azar, yavaşça dökülüyor yapraklar.
Az bir şey kaldı içimde yaşanacak
az bir ses radyoda;
az bir nefes...
Az bir can kaldı harcanacak.

Ben bir sen değilim yaşamak.
Altı atıp çifte gitmek zor ıstakamda
her bir el hileli, umuda uzanan.
Ve mutluluklar...
yutamam, kalır kursağımda.

Ben Bir sen değilim yaşamak.
Gözlerim dolsa bile hayallere ağlamam; biliyorum yaşamak.
Beni bana anlatma, yağmurlardan bahsetme; yanıbaşım Karadeniz,
bu kemanı ağlatma dertlerim doludizgin.
Ben bir sen değilim yaşamak;
ben ölümü anlayamam.
Ben bir sen değilim yaşamak.
Bana yarını hatırlatma
ben zaten hiçbir anı unutmam, unutamam