Çelişkiler birikir hülyalar nehrinde.
Allan poe’ nun deniz dibi cinleri gibi
Benimde yürekbaşında perilerim var
uçuşur dururlar öylece.

Semtim de umutlara kuruntular karışır...
Eski masallar beni avutmuyor artık.
Kalp kırmızı gözlerime ayrılıklar yakışır.

Saatim de kalmadı kum taneleri,
Oysa bir çölün kenarından geçiyor esaretim.
Küllerinden doğuyor gurur ve ferasetim.

Yıkılıyor bak yavaş yavaş gönlümde tahtın
Hangi zamanda kaldı yaşamak inancım?
Azalınca Yüreğe mezâlim , gelir belki hislerin saltanatı...

Ah ! şu mesut talihin sesi , Kesiyor İnan yüreğin nefesini.
Kırıyor kalbimde infazın kafesini.
Bekliyorum, umutsuz kaderimi.
Gelir belki umutlar kafilesi...

Belki de sönmez artık bu gece vakti harı,
Korkularım da saklıdır en yanık itirafım
Ne zaman yenildiysem, yeniden, birdaha doğdu yarınlarım.
Beni hayatta tutan, çöle meydan okuyan hep başkaldıran taraflarım