Şimdi son şiirini attığını görünce şiir listende fark ettiğim bu şiirini okumadığımı. Bu ara takip ettiğim kalemlerin kaçırdığım şiirleri yazıları vardı. Ben söylence mevsimini gecikmeli okudum ama bu da kaçırdıklarımdan biriymiş.
Anlatım dili, tekniği, meramı ve verdiği mesajı ile oldukça güzel ve etkili.
Hata benim son şiirimin benzeştiği çok yer var. Keşke onu yazmadan önce okusaymışım da Tarık Akan’ı pas geçmeseymişim gerçi anatolia 7, (öyküleme-1 ve 2) diye 2 seriden oluşuyor. Ya orada yer açarım ya da bir öncesine ekleme olarak.
Keyifle ve severek öğrenerek-beslenerek okudum. Çok mutluyum iyi şairleri burada tanıma ve şiirlerini okuma fırsatını bulduğum için.
Selamlar saygılar Cemal ağabey.

Türk sinemasında sevdiğim iki yakışıklı aktörden birisidir Tarık Akan. Kadir abimizi de çok severdim özellikle Türkan ablamızla olan yeşilçam filmleri efsaneydi, okulu astığım günleri bilirim sırf gündüz kuşağında diye:)

Annem sorduğunda "karnım ağrıyor!" derdim. Abimler okula, annem babam da işe gidince ben oturur bütün gün televizyonun önünde keyif çatardım. Hoş pek de gülünecek sahneler olmazdı ya, daha çok dramatik ve duygusal. Ben de ağlak sulak gözümü döker eşlik ederdim oyunculara. Eskiden de böyle melankoliktim ama insan yalnızken dah iyib döküyor içini, onların yanında ağlayamazdım. Abim dalga geçerdi. Ağlamak sanki bi zayıflıkmış, eksiklikmiş gibi...Akşamları ailece seyrediyorsak bi filmi -ki eskiden zaten iki üç kanal vardı- böyle acıklı bi sahne mi çıktı, ilkin kendimi sıkabildiğim kadar sıkıyodum taş gibi...E bizim filmlerde acı hiç biter mi? Herkes ölüyor sırayla, kimse sağ kalmıyor, ya da sevgi düşmanı bunlar, sevenleri kavuşturmuyorlar!:)

Kendini sıkıyosun ama nereye kadar? Taşı bile sıksan suyu çıkar:)

Artık son raddede banyoya kapaklanıyodum hahahaha:) ama beş dakika fazla değil, bekliyorum gözümün kızarıklığı geçsin, işin ucunda abime karizmayı çizdirmek var yoksa!

Yov ne tuhaf huylarımız varmış, halbuki hep beraber sarılıp ağlayalım gitsin işte n'olmuş! Annem de normalde çok ciddidir, yelkenleri suya indirmez kolay kolay ama bazen o da ağlardı. Ama annem köle Isaura'ya, Maria'ya da ağlıyordu "ah vah!" edip. Baron vardı kötü kalpli Leoncio, uyuz herif az ağlatmadı annemle beni:) Büyük abim "Sabah akşam oturup bu saçma sapan Brezilya dizilerini seyrediyorsunuz, sonra da böyle hüngür hüngür ağlıyosunuz! Aptallaştırıyor kızım sizi bu diziler!" derdi hep...Bi yandan da oturur çaktırmadan kendi de seyrederdi mecburen, bi televizyon var çünkü:)

Neyse konu dağıldı yine...Tarık Akan'ın çoğu acıklı da olsa -hababam sınıfı hariç- çok iyi filmleri de var ama bu bir gerçek...Tarık Akan'ı gerçekten ileri boyuta taşıtan, olgunlaştırıp kimliğini ve duruşunu ön plana çıkaran, sadece kurguda kalmayıp gerçek hayatında da ona kişilik katan, boş değil dolu dolu filmler.

Yol, Sürü, Berdel, Derman içlerinde tartışmasız başka bir yerde ve en etkilendiklerim filmleri...Türk sinemasında bugüne kadar böyle iyi ve kaliteli filmler hãlã gelebilmiş değil...O zamanın şartlarında olağanüstü işler çıkarttılar.

Bugünkü bu yasaklar, engeller olmasa yine iyi filmler çıkar ama maalesef gölgede kalıyor hep konular.

Buraya bi not düşim "Anne Kafamda Bit Var" kitabı da güzeldir ayrıca, okumayanlar okusun.

Abicim bu Eylül de bitmek bilmedi, bizi de ağlatacaksın!:)

Güzel şiir, güzel içerik, kalbi de güzel insan.

Teşekkürler Abim🍀🌸
Sevgi ve selamlar.

Şiir, derin bir özlem ve bağlılığı yoğun imgelerle, ritmik tekrarlarla etkileyici bir şekilde anlatıyor.

Tebrikler

Saygılarımla hocam

En güzel gülüşlü adamdı. Şiir çok yakışmış.
Rabbim rahmet eylesin.

Selam komşum, eylüle yakışmış şiir.

Uzunca
Sevmek birden

Bunu çok kıskandım. Nasıl güzel nasıl zarif. Dibine kadar şiir.

Allah rahmet eylesin, vefalı yüreğinize selam olsun.
Bizim kahramanımızdı ve öyle de anılacak her zaman.
Önce yakışıklı jön rolleri ile öne çıkıp daha sonra sosyal içerikli konularda ön plana çıkan ve kendisini bu planda da kanıtlayan nadir sanatçılarımızdandı.
Teşekkürler bize hatırlattığınız için, selam ile

Yurt dışında yaptığı konuşmayı çarpıtarak,
yalancı şahitler eşliğinde tutuklatılan Tarık Abinin
“Anne kafamda bit var” kitabını
geçenlerde ikinci defa okuduğumda
aklımdan
“bu hikâyenin neden bir şiiri yok” diye geçirmiştim.


Tutukluluk günleri. Hücrede yaşadıkları.
Henüz çocuk sayılabilecek gençlerin yaşadığı,
yaşatılan işkenceleri
ve bir dal sigaraya duyulan hasret.

“Yol” ve “sürü” filmi ilgili anlatımları.

Filmde vurulması gereken bir atla göz göze gelişi ve at ile aralarında kurulan bağ, insani boyuttan öte yakınlaşmaları. Ve atı vurmaya kıyamaması. Böyle bir insanın topluma ve ülkeye zararı olabilir miydi hiç?
O dönemlerde “hiç” edilmiş bir çok hayat gibi, yok edilmek istenmişti maalesef!


Okurken içimi acıtan bir alıntıyı paylaşmak istiyorum

<

Müdür, "Bak Tarık, bize yalan söyleme... Seni ezeriz!" dedi.
İşte bu "Ezeriz" sözü bana dokundu. İçime oturdu. Sinek miydim ben?

>

Vefa da
vicdan gibi
insanın kalbine yüreğine üzerine çok güzel yakışıyor.
Ve elbette güzel olanı hatırlamaktır aslolan
unutturmadan yaşanmışlıkları!

Bu mükemmel şiir için
teşekkür ederim değerli şair

Saygıyla

Ne güzel yıldızlardı onlar , 'neşeli günler'de
hem mutlu hem hüzün rüzgarı estiren .
Hepsinin anısına saygıyla .

Sevgiler Cemal Abi.

Hababam sınıfı hepimizin çocukluğu, neşesi, sevinciydi. Yağmurda şemsiyeyle cezalı öğrencilerin önünde kakara kikiri gülen çocuğu, Şabanı, Şener Şen' i, Damat Ferit ' i, Adile Naşit ' i Mahmut hocayı ve ismini, rollerini sayamadığımız birçok efsane oyuncuyu zihinlerimiz hep güzel hatırlayacak. Hepsine Allah rahmet eylesin. Tebrik ediyorum Cemal ağabey.✍️🌾