kasvetli bir eylül gecesi…
ıslaktı gece,
ışıldayan o gözler gibi
parıldayan ışıklar
sessizliği giyinirken.

gece kuşatılıyordu.
felç geçiriyordu sanki karanlık.

yağmuru bekliyordu toprak.
o bilinmeyen hüzün,
kalbindeki acı,
kontrol edilemeyen düşünceler…

zihnimde biriken sorular yumağı.
aydınlığa giden yol
karanlıktan geçiyordu.

solgundu, susuzluktan bitkin görünüyordu.
sessizlikte kaybolmak istemiyordu.

durmadan kükrüyordu
bir eylül gecesinden geçerken…
o gecede bir sen varsın.

takılıp kaldığım bu kasvetli geceden
kurtulmalıyım artık.

karanlık ve derin bir gece.
bir bilinmezlik içinde koşuyorum.

istikametim belirsiz…
yitirdiğimden beri yönümü arıyorum.

karanlığa bakarken
bir ışık kuyusuna dalıyordum.
içinden sanki gökyüzü yansıyordu.
azat ediyordu beni.

ıslanırken gece,
sanki kasvetinden kurtuluyordu eylül.

toprağın kavuştuğu sevgili gibi,
ışıldıyordu her yer…
ve gözlerindeki ışık.

aşk gibi.
*
Mehmet Demir
1921